دهم رمضان وفات نخستین بانوى مسلمان حضرت خدیجه کبرى علیها السلام  رابه تمامی مسلمانان جهان تسلیت عرض می نمایم.

نخستین بانوى مسلمان
.
و انک مردى از حرا سرا زیر مى شود سنگینى وحى توان از کفش ربوده است و نور نبوت از جیبش ساطع ، سراسیمه به خانه خدیجه وارد مى شود، خدیجه هراسان و متعجب مى گوید: یا محمد این چه نور است در تو مى بینم و محمد بدو مى فرماید: همسرم ، نور نبوت است بگو لا اله الا الله محمد رسول الله و خدیجه این کلام آسمانى را با تمام ذرات وجودش تکرار مى کند و سپس باشور و هیجان ادامه مى دهد سالها است که منتظر چنین روزى هستم ....
و اکنون این پیامبر است که بر پیکر بى جان همسرى فداکار و یاورى وفادار مى گرید، سال هفتم بعثت پس از پایان یافتن محاصره اقتصادى قریش علیه مسلمآنان و تحمل شدائد و سختیهاى فراوان در شعب ابى طالب به فاصله کمى دو حامى گران قدر رسولخدا یعنى حضرت ابوطالب و خدیجه دار فانى را وداع نمودند.
خدیجه کبرى در دهم رمضان المبارک چشم از جهان فروبست و رسولخدا را در غمى بزرگ نشاند، همسر والایى که مى فرماید در شبى که من به معراج رفتم وقتى باز مى گشتم از جبرئیل سوال کردم آیا با من کار دیگرى ندارى ؟
پاسخ داد: خواهش من این است که از طرف پروردگار و از طرف من به خدیجه سلام برسان و یا در جایى دیگر خطاب به خدیجه اش مى فرمود بدرستى که خداوند عظیم الشان در هر روز چندین بار به تو بر ملائکه بزرگوارش مباهات و افتخار مى کند.
حال در کنار این پیکر بى جان خوبیهایش را یک به یک در مخلیه اش تصور مى کند آزاد و شکنجه قریش را به یاد مى آورد و دلداریهاى خدیجه را، سختى توانفرساى سالهاى محاصره در شعب ابى طالب را و پایمردیهاى بنى هاشم و خصوصا خدیجه را، اولین نمازى را که به جماعت در کنار خانه خدا با خدیجه و على به پاى داشت ، ثروت هفتگى که در راه پیشبرد آرمانهاى اسلام نثار شد و...
دیگر سیل اشک امانش نمى دهد هق هق گریه هاى جانسوزش در سوگ خدیجه بزرگ بر فضا طنین مى افکند و این سخن را چون نگینى گرانبها در حلقه کرامت انسانى مى نشاند که (خدیجه از زنان با فضیلت بهشت است .)

اللهم عجل لولیک الفرج والنصر